هر جا كه نياز به طراحي موجوديت يا سيستمي باشد كه ابعاد يا پيچيدگي آن از يك واحد معين فراتر رفته، يا نيازمنديهاي خاصي را تحميل نمايد، نگرشي ويژه و همه جانبه را لازم خواهد داشت كه در اصطلاح به آن ( معماري) گفته ميشود.
معماري تركيبي است از علم، هنر و تجربه كه در رشته هايي نظير ساختمان داراي قدمتي چند هزار ساله است. معماري يعني ارائه توصيفي فني از يك سيستم كه نشان دهندة ساختار اجزاء آن، ارتباط بين آنها و اصول و قواعد حاكم بر طراحي و تكامل آنها در گذر زمان باشد.آنطور كه برونو زوي، «شكستن جعبه» را از اصول معماري مدرن مي داند و اين شكستن را به عملكرد نيز كه دلمشغولي معمار مدرن است مربوط ميكند، ساير پيش آهنگان معماري مدرن نيز كيفيات تنديس گرايانه منتج از اين ديدگاه را كاملا وقع نهاده اند.
ويژگي بياني يا كانسپچوال معماري علي الخصوص در عصر حاضر در مواري حتي با افراط ـ مورد توجه بوده، و به عنوان عرصه تبديل ايده به حجم در مفهوم رسانه اي معماري مورد چالش واقع ميگردد
آثار معماري، جداي از كاركردهاي فيزيكي مي توانند از منظر ديگري مورد ارزيابي و توجه قرار گيرند كه اين منظر به قابليت ها و كاركردهاي پيامي آنها اشاره دارد.
آثار معماري گذشته از تعريف معماري؛«ظرفي براي زندگي»، ويژگيهاي ديگري هم دارند كه براي مخاطباني كه با نگاه انديشه ورز به آنها مي نگرند حاوي پيام هايي با محتواي فرهنگي و اجتماعي است.
آثار معماري به «رسانه اي» قابل تشبيهند كه با زبان «عناصر فضايي» با مخاطب سخن مي گويند .با حضور در يك فضا و مكان تمام ابعاد وجودي ما، چه به لحاظ فيزيكي و چه به لحاظ ذهني، مخاطب پيام اثر معماري قرار مي گيرد. به تعبير ديگر، اثر معماري همچون رسانه اي است كه پيامش با زبان فضا به مخاطب عرضه مي شود..
اگر كمي در چيستي و ماهيت اين پيام تامل كنيم مي توانيم بگوييم «پيام» آثار معماري همچون «پيام» رسانه هاي جمعي پيش گفته، مقطعي و كوتاه مدت نيست. معماري پديده اي فرهنگي و اجتماعيست. پيام اثر معماري نيز همواره بازتابي از روح زمان است. معماري — همچون يك رسانه — نقشي را ايفا مي كند كه مي توان از آن با تعبير ايجاد تداوم و پيوستگي فرهنگي در بافت فكري مردم و اجتماع ياد كرد.تعاريف مختلفي كه تاكنون از معماري ارائه شده است، اغلب به گونه اي بر اهميت فضا در معماري تاكيد ميكنند، بطوريكه وجه مشترك بسياري از اين تعاريف، در تعريف معماري به عنوان فن سازماندهي فضا است معماري به عنوان اجتماعيترين هنر بشري با فضاي اطراف انسان مرتبط است. در مقام تعريف معماري بايد به چند نكته زير توجه كنيم معماري نوعي عمل خلاقانه است مقصود آن شكل دادن به فضاي زيست انسان درتماميتش مي‎باشد گستردة آن از جوابگويي به نيازهاي انساني در پيوند با محيط و طبيعت تا بيان عواطف و اعتقادات او طيف وسيعي را در برمي‎گيرد.