ایذایی چیست؟

اختلال های ایذایی یعنی چه، کنترل تکانه و همچنین سلوک، که معمولا برای اولین بار در دوران کودکی یا نوجوانی پدیدار می شود، شامل حالاتی خواهد بود که در آن ها مشکلاتی در زمینه خود کنترلی هیجان ها و رفتارها وجود دارد و باعث نقض حقوق دیگران می گردد.

ایذایی چیست

علائم ایذایی

 بیماری ایذایی دارای علائمی است که نشانه های زیر را خواهد داشت.

1- خلق خشمگین
2- از کوره در رفتن
3- زودرنج
4- کینه جو
5- مخالفت فعالانه با مراجع قدرت
6- ناراحت کردن عمدی دیگران

خصوصیت اصلی این اختلال که معمولا در طول سال های پیش از دبستان رخ می دهد، الگوی مکرر و همچنین پایدار خلق خشمگین، رفتار مقابله ای و تلافی جویانه می باشد. در این اختلال، حداقل چهار علامت از طبقات رفتاری ذیل که بیش از شش ماه دوام داشته و در تعامل با حداقل یک نفر غیر از خواهر و برادر فرد بروز می نماید، مشاهده می شود.

1- خلق خشمگین (تحریک پذیر)

معمولا از کوره در می رود
معمولا زود رنج است و یا به آسانی دلخور می شود
معمولا خشمگین است و یا به آسانی دلخور می شود

2- رفتار جر و بحث (مقابله ای)

معمولا با مراجع قدرت بحث می کند یا در مورد کودکان و نوجوانان با بزرگسالان صحبت می کند.
معمولا فعالانه مخالفت می کند و یا از انجام درخواست های مراجع قدرت یا عمل به قواعد سر باز می زند.
معمولا به طور عمدی دیگران را ناراحت می کند.
معمولا برای اشتباه یا بدرفتاری های خودش دیگران را سرزنش می نماید.

3- رفتار تلافی جویانه (کینه توزی)

حداقل دو مرتبه در شش ماه گذشته کینه جویی و یا تلافی جویی کرده است.
این اختلال در خانواده هایی که در آن ها مراقبت از کودک به دلیل جایگزینی پیاپی مراقب های مختلف از هم گسیخته، یا در خانواده هایی که امور مراقبت از کودک به شیوه ای خشن و ناپایدار یا توام با غفلت صورت می گیرد، شایع خواهد بود.
این اختلال در رفتار، با ایجاد ناراحتی در فرد یا دیگران و همچنین محیط اجتماعی بلافصل او (خانواده، گروه همسالان، همکاران) همراه بوده و یا تاثیر منفی بر روی کارکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی یا دیگر حوزه های مهم کارکردی دارد. این رفتارها برگرفته از یک اختلال روان پریشانه دیگر یا مصرف مواد نمی باشد.

علائم اختلال انفجاری متناوب

1- خشم
2- پرخاشگری کلامی
3- پرخاشگری فیزیکی با یا بدون آسیب
ویژگی اصلی این اختلال که در اواخر کودکی یا در نوجوانی بسیار شایع خواهد بود، فوران های پرخاشگری مبتنی بر خشم با آغازی سریع است.
فوران های پرخاشگری معمولا سی دقیقه به طول می انجامد که معمولا در پاسخ به تحریک کوچکی از سوی یک همکار و یا دوست نزدیک روی می دهد. برون ریزی های پرخاشگرانه ممکن است مکرر یا نامکرر باشد.

در برون ریزی مکرر، به صورت دو مرتبه در هفته و به طور متوسط در یک دوره سه ماهه علایم ذیل مشاهده می شوند:

1- پرخاشگری کلامی. از کوره در رفتن، ایرادگیری، جر و بحث، جنگ کلامی
2- پرخاشگری فیزیکی بدون آسیب، تخریب یا جراحت جسمانی نسبت به اموال، حیوانات یا سایر افراد
3- در برون ریزی نامکرر، فوران پرخاشگری فیزیکی همراه با آسیب، تخریب یا جراحت جسمانی به حیوانات و افراد سه مرتبه در طول یک سال رخ می دهد. شدت پرخاشگری ابراز شده دارای خصوصیات ذیل می باشد:

به طور چشمگیری نامتناسب با محرک یا عوامل استرس زای روانی اجتماعی از پیش برنامه ریزی نشده مبتنی بر خشم بدون قصد دست یابی به هدف های ملموس. پول و قدرت این اختلال موجب آشفتگی چشمگیری در فرد می شود. یا به تخریب کارکرد شغلی یا بین فردی منجر می گردد و ممکن است با پیامدهای مالی یا قانونی همراه شود. حداقل سن تقویمی جهت بروز این اختلال شش سال بوده و نمی توان آن را به اختلال روانی دیگری نسبت داد که قابل استناد به یک بیماری طبی یا تاثیر فیزیولوژیک یک ماده نیست.

علائم اختلال سلوک

1- قلدری
2- دزدی
3- تخریب اموال دیگران
4- دروغ گویی
5- فرار از خانه
6- زورگیری

ویژگی اصلی این اختلال که اولین علایم آن از اواسط کودکی تا اواسط نوجوانی پدیدار می شود، الگوی رفتاری مکرر و همچنین پایدار در نقض حقوق اساسی دیگران و قواعد اجتماعی اصلی مرتبط با سن خواهد بود.

اختلال سلوک

علائم جنون آتش افروزی

1- آتش افروزی عمدی بدون منفعت
2- برانگیختگی عاطفی
3- تسکین و لذت هنگام و پس از آتش افروختن

جنون آتش افروزی

ویژگی اصلی این اختلال که سن خاصی برای شروع آن تعریف نگردیده است، وجود دوره های آتش افروزی عمدی و همچنین هدفمند در بیش از یک موقعیت می باشد. افراد با این اختلال پیش از آتش افروزی، تنش و یا برانگیختگی عاطفی را تجربه می نمایند. شیفتگی، علاقه مندی، کنجکاوی یا مجذوب شدن به آتش و زمینه موقعیتی آن (وسایل آتش افروزی، کاربردهای آتش، پیامدهای آتش سوزی) وجود داشته و افراد دچار این اختلال به صورت مرتب تماشاگر آتش ها در همسایگی خود هستند، ممکن است زنگ هشدارها را به صدا اندازند و از موسسه ها، ابزار و کارکنان مرتبط با آتش لذت ببرند. آن ها ممکن است اوقاتی را در مراکز محلی آتش نشانی سپری نمایند، جهت مرتبط شدن با مراکز آتش نشانی آتش بیفروزند، یا حتی آتش نشان شوند.
این افراد در هنگام آتش افروختن، تماشای تاثیرات آن یا مشارکت در عواقب پس از آن، لذت، ارضا یا تسکین را تجربه می کنند. این آتش افروزی جهت بیان منافع مادی، بیان عقاید اجتماعی سیاسی، پنهان کردن فعالیت مجرمانه، بیان خشم یا کینه توزی، برای بهبود شرایط زندگی فرد، یا در پاسخ به یک هذیان یا توهم انجام نشده و حاصل اختلال در قضاوت (اختلال هوشی رشد) نخواهد بود.