Rosa در لاتين به معناي گل سرخ مي باشد . از آغاز تاريخ ، گل سرخ بيش از همه گلها در قلوب بشر جاي جاي گرفته و از وقتي که مردم از زيبايي درخشان گل ، آگاهي يافته اند ، گلسرخ يک سرو گردن از آنها بلند تربوده است. گل سرخ ميراث بزرگي از افسانه وتاريخ را به همراه دارد . اين درختچه زيبا ، ميليونها سال قبل از بوجود آمدن بشر در روي زمين ، زيسته و زيبائي و عطر را در همه جا گسترده است فسيلهائي که از شکوفه هاي گل سرخ در آرگون (Oregon)و کولورادو(Colorado)بدست آمده ، محتملاً به 35 تا 70 ميليون سال قبل ، مربوط بوده است.

رزهاي خشکيده اي از 300 سال قبل ازميلاد از گورهاي مصريان بدست آمده تصور ميرود که نشان اولين آشنائي مصريان با گل سرخ باشد. معهذا تحقيقات وسيعتر نشان مي دهد که اين گل بومي مصر نبوده ، بلکه از آسياي صغير به آنجا آورده شده است.تاريخ افسانه وار گل سرخ طي قرنها توسط هنرمندان ، صنعتگران ، نويسندگان و درختکاران بوجود آمده که بوسيله اين گل زيبا افسون شده اند و شرح فريفتگي شان را براي آيندگان نگه داشته اند تا از آن لذت ببرند . از جمله شاعراني که افسانه هاي اساطيري پيرامون گل سرخ در مدايح و ستايشگرها گفته ، مي توان به اثر اناکرئون (Anaceron) قرن 6 ميلادي شاعر غزل سراي يوناني پي برد و رو نسازد (P.de Ronsard) 1585-1524، شاعر فرانسوي ، فرانسوادومالحرب (F.de Malherbe) 1555-1648 ، شاعر فرانسوي در باره هنري چهارم ولوئي سيزدهم و بالاخره غزلهاي سليمان (Cantiouses des cantiques) را مي توان نام برد.اپوله (Apuless)180-125 نويسنده لانتي در داستان خر زرين مي گويد، چگونه بصورت آدم در مي آيد گه گل سرخ مي چرد . پيندار (Pindar)438-518 قبل از ميلاد ، شاعر غزل سراي يوناني، ديونيزيوس باکوس (Diony sios Bacchus) گل سرخ را به رب النوع شراب ياد گشته است و در روم باستان ، گل سرخ مطلقاً وابسته و تقديم به ديونيزيوس باکوس و ونوس محسوب ميگشت ، براي مثال عيد سالانه دختران شادي که در بهاران برگزار شده است ، در اين روز که متعلق به ونوس (Venus Erycina) بوده، درباريان کوچه و خيابانها و باغات را با گل سرخ و مورد (Myrtus communis) تزئين مي کردند. در ميهمانيها جشن گل سرخ مي گرفتند و همه جا را با اين گل افسونگر مي آراستند و از قدحها شربت گل سرخ مي نوشيدند ، امپراطوران و همسرانشان روي تختخوابهايي از گل سرخ مي خوابيدند و در حمامهايشان از عطر گل استفاده مي کردند. در تراس ( Thrace) (محلي بين يونان و ترکيه ) گل سرخ به مانند سمبل ويژه اصلي خداوندي بوده است و در دوران تسلط روميان در آن سرزمين ، يکي ازاعياد ديونيزي باکوس ، بنام روزاليا (Rosalia) نام داشت. افسانه هايي که درباره گل سرخ نقل شده ، نسبت به سرزمينها ، نواحي ، عادات و رسوم، فرهنگها و معتقدات مردم زياد و متنوع است . مسلمانان معتقدند که گل سرخ از قطره عرق جبين پيغمبر بوجود آمده است . بنا به افسانه اي ، گل سرخ در بهشت عدن برنگ سفيد بوده است و هنگامي که حوا آنها را بوسيد رنگشان قرمز شده و تا به حال بدان رنگ باقي مانده است. در افسانه هاي يوناني آمده است کهگل سرخ از چند قطره خون افروديت ، الهه ي زيبائي و عشق که در اثر خار و خس ها ( کيهه کوتي Ronce) جنايتکار مجروح گشته بود ، برنگ قرمز در آمده است. همچنين تعريف کرده اند که رنگ گل سرخ بر اثر خون ادونيس(Adonios) خداي زيبائي و جمال فينيقيان است که بوسيله خوک وحشي مجروح گشته و افروديت او را بصورت گل شقايق نعمائي (Anemone)در آورده است . گل سرخ را يونانيها براي روميها به ارمغان آورده اند که مجذوب آن شدند و پرورش داده و گلهاي خوبي بار آوردند .در ايام نرون(Neron) استعمال تزئيني گل سرخ در جشنهاي رومي به حد ديوانه وار رسيده بوده .چنانکه گويند ، نرون 40 ميليون سسترس (Sesterce) خرج تهيه گل سرخ براي يک مهماني گل سرخ براي يک مهماني کرده بوده. بطور کلي هر جائي که مراسم يا جش رومي بطورخصوصي يا عمومي برگزار مي شد ، مشکل مي نمود که گل سرخ جلب توجه نکند. گل سرخ را 40 قرن قبل از ميلاد در آسيا روي سکه ها و 16 قرن قبل از ميلاد مسيح در اروپا روي گچ بريها و سکه ها نقش مي شد. نقش معماري گل رز در بابل و آسور نشان مي دهد که اين تمدنها ، گل سرخ را مي شناخند .نسخه هاي خطي قبلي از پرورش گل سرخ را ملکه گلها مي ناميدند . شعراء ، تاريخ نويسان ، گياهشناسان يونان باستان احساس خود را از گل سرخ در نوشته هايشان ثبت کرده اند ، سافوي شاعره (Sappho) در 600 سال قبل از ميلاد مسيح ، لقب ملکه گلها برخود نهاد . هومر در اديسه از گل سرخ در توصيف سپيده دم نام مي برد و در ايلياد به روغن گل سرخ اشا ره مي کند . شاعر حماسي سراي يوناني نيز فجر سحر گاهي (اورورAurore) را به مانند يک دختر جوان در حال پخش کردن گل سرخ نمايانده است. کليساهاي رومي مسيحي روم با روش استفاده روميان از گل سرخ مخالفت کرده ولي بزودي آن را به عنوان نشانه تسلي جهت باز ماندگان مرده ها پذيرفت . از آن موقع گل سرخ در مراسم مذهبي ، نقاشي و نشانهاي کليسائي و مجسمه سازي بکار مي رود . تابلوي”تولد ونوس”که توسط بوتيچلي (Botticelli) نقاشي شده ، افسانه اي را که باز مي کند ، اين است که گل سرخ هنگام ظاهر شده ونوس از دريا در نزديک جزيره قبرس بوجود آمده تاکيد مي کند.در قرون وسطي ، در باغها و ديرهاي انگلستان ، گل سرخ را براي مراسم و اجتماعات مذهبي پرورش مي دادند ، روي شيشه هاي رنگي پنجره هاي کليساها ، طرحها ، نقشهاي گل سرخ به چشم مي خورد.پنجره مشهوري از اين توع در کليساهاي يورک ميينستر(York Minster)امت اتحاد خانواده هاي يورک و لنکاستر(Lncaster) بعد از جنگ زرها است. گل سرخ طلائي کليسائي روم از قرن چهارده باقي مانده است. رزهاي “رزساندي ” (Rose-Sunday) بوسيله پاپ متبرک و گاهي به اشخاص که در مذهب کاتوليک به مقام ارجمندي نائل شده اند، سپرده مي شود .