تفاوت صرع کودکان و بزرگسالان

صرع در سنین بالا بیشتر به دلیل حملات و ضربه های مغزی، تومور ها و یا دارو هایی است که در سنین بالا مصرف میشود ایجاد شده، مثلا فردی است که مشکلات تنفسی شدید دارد و باید دارو های تنفسی بخورد و این دارو ها میتواند برای فرد مصرف کننده تشنج ایجاد کند. در این شرایط فرد سکته مغزی میکند و ممکن است که یک سال یا دو سال بعد در تعدادی از این افراد که سکته کرده اند، همان سکته ناحیه ای برای اتصال ها شود ولی در کودکان مسئله بسیار ساده تر است ولی در عمل کودکان بسیار حساس تر از بزرگسالان هستند چرا که در دوره ای هستند که میخواهند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند و بیشتر از اینکه از تشنج و صرع ضربه بخورند از نگاه های افراد ضربه می خورند. مسائل روانشناختی زیادی برای کودکان بوجود می آید که از جمله آنها افسردگی، زیر بار مسئولیت نرفتن، دچار خشم شدن و افت تحصیلی پیدا کردن است. با رفتار صحیح میتوان از ضربه هایی که کودک با آنها مواجه میشود جلوگیری شود.

گرچه بسیاری از مردم هنوز صرع را بیماری بی علاج و ناتوان کننده ای می دانند اما در بسیاری از موارد قابل کنترل و حتی درمان کامل است. تشنج نمود ظاهری یک فعالیت نابه جا  در مغز است.

تفاوت تشنج و صرع

بر اساس آنکه این فعالیت نا به جا در کدام قسمت مغز ایجاد شده و تظاهر بیرونی آن به چه شکل باشد تشنج ها به انواع مختلف دسته بندی میشود. میتوان گفت تشنج های جزئی یا موضعی در مواردی است که فرد بی هوش نمیشود و اما اگر فرد بیهوش گردد تشنج آن از نوع عمومی است. در انواع مختلف تشنج موضعی ممکن است فقط یک قسمت از بدن دچار حرکت های بی اختیار گردد و یا یک احساس خاصی مانند سوزن شدن و سیخ شدن در قسمتی از بدن داشته باشد و یا ادعا کند صدایی را که وجود ندارد شنیده است و یا بویی را احساس کرده است. این حملات بسیار کوتاه و حد یک تا دو دقیقه است.

گاهی افراد به اشتباه تشنج موضعی را حالت روانی تلقی میکنند. حال آنکه در این نوع تشنج فرد برای مدت کوتاهی ارتباط هوشیارانه خود را با محیط از دست میدهد، این تشنج معمولا از نقطه ای خاص در مغز صورت میگیرد و درمان نشدن آن میتواند به اختلال حافظه منجرب شود. تشنج دیگری از جمله تشنج عمومی وجود دارد که به آن اپسنس گفته میشود. این تشنج معمولا از سنین کودکی تا نوجوانی شروع میشود و بسیار کوتاه مدت در حد 10 تا 20 ثانیه ولی به تعداد زیاد است، کودک به مدت بسیار کوتاهی هشیاری خود را از دست میدهد ولی به زمین نمی خورد و فقط حالت مات زدگی پیدا میکند. این تشنج خوش خیم است و معمولا عوارض مغزی ندارد ولی چون میتواند بار ها تکرار شود ممکن است منجربه افت تحصیلی در فرد شود.

تفاوت تشنج و صرع

به تشنجی که بسیاری از افراد با آن آشنایی دارند و با سقوط، بی هوشی، کببود شدن، خرخر کردن، سفت شدن عضلات و سپس حرکات منظم در بدن و سر و گردن خود را نشان میدهد، گراندمال میگویند. این تشنج بر خلاف شکل ظاهری آن که شدید است و اطرافیان را ناراحت میکند معمولا به خوبی با دارو کنترل میشود. حال این سئوال پیش می آید که تفاوت تشنج و صرع چیست؟ اگر تشنج بدون عوامل القا کننده و خود به خود تکرار شود آن را صرع میگویند یعنی اگر فردی به علت بی خوابی طولانی، گرسنگی شدید یا مصرف بعضی از دارو های محرک دچار تشنج شود مصروع نیست.

هر بار که فرد تشنج میکند یک تعدادی از سلول های مغزی از بین میرود. برخی از انواع تشنج هستند که با هر بار اتفاق آنها احتمال بروز تشنج بعدی در آن بیشتر میشود. والدین نباید بگذارند که نه خودشان و نه کودکانشان از دارو بترسند و باید تحت نظر پزشک متخصص از داروهای صرع مانند قرص گاباتین استفاده شود. تشنج ها ممکن است به صورت غیر قابل پیشبینی برای فرد اتفاق بیفتد و بروز تشنج در مکان هایی همچون وسط خیابان، روی سطح مرتفع و نزدیگ اجاق گاز بسیار خطرناک است.

قرص گاباتین

از سوی دیگر تاثیر تشنج بر روی مغز در صورت تکرار منجربه اختلالت ذهنی، رفتاری و کندیدر حرکات طبیعی بدن می گردد، از این رو با مراجعه به پزشک و مصرف داروی پیشگیری از تکرار تشنج نظیر قرص گاباتین برای فرد مبتلا الزامی است.