پژوهشگران مي‌گويند لازم است اين يافته‌هاي اميدواركننده تكرار شود و پيش از آنكه ثابت شود كه اين روش جديد مي‌تواند درمان‌كننده ايدز باشد،، بايد پژوهش‌هاي بيشتري انجام شود. رئيس اين پژوهش دكتر رونالد ميتسومي، معاون مركز پژوهش باليني و آموزش ايدز در دانشگاه كاليفرنيا در لوس‌آنجلس در اين باره گفت: “ما مي‌دانيم كه اين شيوه موثر است، اما نياز داريم كه پيش از آنكه بررسي بعدي را انجام دهيم، طراحي اين پژوهش را بهيود بخشيم.”

درمان‌هاي موجود براي بسياري از افراد مبتلا به HIV ،ويروسي كه عامل ايدز مي‌شود، در بسياري افراد تاثيربخش است. اما بيماران مجبورند داروهاي گران‌قيمتي را براي كل زندگي‌شان مصرف كنند، و عوارض جانبي اين داروها ممكن است قابل‌توجه باشد. ژن‌درماني به عنوان جايگزين احتمالي دارودرماني در ايدز مطرح شده است. پژوهشگران اميدوارند كه بوسيله قراردادن يك ژن يا ژن‌هايي به درون بدن يك فرد دچار عفونت، عفونت را در بدن او مهار كنند.

هفته گذشته، نشريه پزشكي نيوانگلند، گزارش يك مورد بيماري ايدز را داد كه نشان‌دهنده پتانسيل ژن‌درماني در مبتلايان به HIV است.

بر اساس مقاله اين نشريه، بدن مردي در آلمان بعد از اينكه پيوند مغز استخوان را از مردي دريافت كرد كه داراي ژني بود كه تقريبا او را در مقابل HIV  مصون كرده بود، عاري از ويروس ايدز شده بود. اين درمان علاج براي HIV محسوب نمي‌شود، بلكه ممكن است كه با وجودي كه هنوز درون بدن قرار دارد، آن را غيرقابل‌شناسايي كند.

در اين بررسي جديد، پژوهشگران بر مولكولي متمركز شدند كه ويروس ايدز را هدف قرار مي‌دهد. اين دانشمندان 74 بيماران HIV مثبت را وارد اين كارآزمايي باليني كردند و به آنها يا از طريق سلول‌هاي بنيادي خون مولكولي به نام OZ1 يا دارونما دادند. سپس اين بيماران داروهاي ضدايدز‌شان را به طور دوره‌اي قطع و وصل كردند تا ببينند كه آيا ويروس مجددا تكثير پيدا مي‌كند يا نه. به گفته ميتسوياسو بيماراني را كه ژن‌درماني دريافت كردند،‌”كاهش متوسطي” در ميزان ويروس را در بدن‌هاي‌شان نشان دادند. همچنين بعد از 100 هفته دستگاه‌ ايمني بدن بيماراني كه ژن‌درماني دريافت كرده بودند، در مقابل آنهايي كه ژن‌درماني كرده بودند، قوي‌تر شده بودند. اين يافته‌ها در 15 فوريه در نشريه ‌Nature Medicine منتشر شده است. اين بررسي در كارآزمايي “فاز II”بود كه به معناي آن است كه يك بررسي مرحله سوم پيش از اينكه اين درمان تاييد شود، لازم است. به گفته ميتسوياسو “لازم است كه مشخص كنيم كه چگونه به بهترين نحوه اين رويكرد را تكامل بخشيم. چيزهاي بسياري وجود دارد كه ما بالقوه مي‌توانيم انجام دهيم. ” اما اين پژوهشگران مي‌گويند : “اولين نشانه واضح در اين بررسي راندوم‌شده و كنترل‌شده اين است كه اثر زيستي ژن‌درماني را نشان‌ مي‌دهد.”

به گفته جان جانستون،‌معاون پژوهشي در بنياد پژوهش ايدز در نيويورك اين رويكرد جديد نويدبخش است. او افزود: “يكي از دستاوردهاي مهم اين رويكرد خاص اين است كه ظاهرا بي‌خطر است و اين امر با توجه به تاريخچه مداخلات ژن‌درماني تا به حال، مسئله مهمي است.”