این پل در فاصله دو کیلومتری جنوب شرقی خوی و بر روی یکی از شاخه های رودخانه ” قطور” در زمان “احمد خان دنبلی” – یکی از بزرگان خوی بین سال های 1170 الی1200 هـ.ق – ساخته شده است. جهت پل شمالی- جنوبی است.

طول پل پنجاه متر و عرض و ارتفاع آن هر یک هفت متر است.

این پل هفت دهانه بزرگ و هفت دهانه کوچک در بالای پایه ها و شش پایه سنگی دارد. ارتفاع پایه های سنگی از کف پل، دو متر است. فاصله بین پایه های سنگی را با طاق های جناقی متناسب و مستحکمی برپا داشته اند. پایه های پل در هر دو جهت مخالف و موافق آب رودخانه، آب شکن های مثلثی به اندازه دو متر دارند.
پل خاتون هفت چشمه طاق بزرگ و هفت چشمه طاق کوچک در بالای پایه ها دارد .

تمامی این چشمه طاق ها به وسیله طاق های جناقی و با آجر و ملاط گچ و قسمت های وسط طاق نیز با سنگ و ملاط گچ پوشش داده شده است. بعد از اتمام کار طاق زنی، دیواره های طرفین پل خاتون را با آجر تا ارتفاع مورد نظر بالا برده و میان این دیواره را با ملاط و مصالح آجر و سنگ پر کرده اند.

سطح گذر پل به علت بزرگ تر بودن طاق میانی پل از سایر طاق ها و به علت متقارق بودن طاق های بزرگ دارای شیب ملایم به دو طرف شمال و جنوب است.

مصالح اصلی بنا سنگ های تراشیده سفید رنگ نامنظم و سنگ های تراشیده منظم، قلوه سنگ، سنگ لاشه و آجرهایی به ابعاد25×25×5 و 18×18×5 و ملاط آهک و گچ و ساروج است.