در این مقاله ابتدا می خواهیم به معنی دقیق هموگلوبین خون بپردازیم و در ادامه میزان هموگلوبین نرمال و روش درمان هموگلوبین بالا را بررسی کنیم. بدن انسان در هنگام دم و بازدم دی اکسید کربن را از خون خارج کرده و اکسیژن لازم را از هوا گرفته و وارد خون می کند. نکته مهم دیگری در اینجا وجود دارد و آن فاصله بسیار بین تمامی بافت ها و این کیسه های هوایی می باشد، انتقال اکسیژن در این چنین مسیری فرآیندی بسیار مهم و حساس می باشد. حال این سئوال پیش می آید که  اکسیژن چگونه به تمامی نقاط بدن میرسد؟

هموگلوبین خون

پاسخ به این پرسش یکی دیگر از معجزات آفرینش را آشکار می سازد، اکسیژنی که وارد خود میشود به وسیله سلول هایی که مسئولیت انتقال آن را بر عهده دارند به سرعت به تمامی نقاط بدن فرستاده میشود. پروتئین ویژه ای درون سلول های قرمز خون وجود دارد که هموگلوبین نامیده میشود. هر یک از این سلول های قرمز خون در درون خود چیزی نزدیک به 250 میلیون هموگلوبین دارند. هموگلوبین پروتئینی که مسئولیت انتقال اکسیژن را بر عهده دارد خود گونه ای از آفرینش شگفت انگیز اجزای بدن انسان می باشد. هموگلوبین چهار افرم آهن در خود دارد که همچون یک آهنربا ملوکول های اکسیژن را در بر میگیرند و در طول این سفر طولانی آن را همراهی میکند.

هموگلوبین نرمال

پس از رسیدن به اندام هایی که به اکسیژن نیاز دارند ملوکول های اکسیزن رها شده و بافت ها اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت میکنند به همین ترتیب دی اکسید کربن تولید شده در این بافت ها نیز به وسیله هموگلوبین جذب شده و به شش ها برگشت داده شده و از آنجا از بدن انسان خارج میشود. مبادله اکسیزن و دی اکسید کربن در هر لحظه ای زندگیتان از بدو تولد تا هنگام مرگ به صورت مداوم و بی وقفه ادامه میابد. ملوکول هموگلوبین پروتئینی است که از 564 آمینو اسید تشکیل شده است. در قسمت مرکزی آن چهار اتم آهن مسئولیت حمل ملوکول های اکسیژن را بر عهده دارند. ساختار سه بعدی هموگلوبین و تبانی آمبنو اسید ها به گونه ای ایده آل برای حمل مولکول های اکسیژن طراحی شده است.

روش درمان هموگلوبین بالا

هر گونه تغییر در ساختار آمینواسید ها یا ساختار سه بعدی هموگلوبین موجب میشود تا این سلول نتواند نقش حیاتی خود را در انتقال اکسیژن به درستی ایفا کند، این در حالیست که این مجموعه با طراحی بی همتا و هماهنگی کامل خود این وظیفه حیاتی را از بدو تولد خود به خوبی انجام میدهد. نمونه این طراحی را میتوان از پیوند اکسیژن با هموگلوبین ها دید. این پیوند قوی اکسیژن را در شش ها با هموگلوبین ها همراه میسازد در حالی که این پیوند در محل بافت هایی که با اکسیژن نیاز دارد تضعیف شده و باعث میشود تا از هموگلوبین جدا شده و به بافت ها برسد.