فارماکوکینتیک آمیودارون

جذب آن بسیار آهسته است و بسته به شرایط جذب متغیری دارد. فراوانی آن نیز متغیر می باشد و بین 22 تا 86 درصد می باشد. بیشترین غلظت پلاسمایی آن بعد از 3 تا 7 ساعت نمایان می شود. اما زمان اثر بخشی آن کاملا مشخص نیست و ممکن است بین 2 روز تا 2 ماه متغیر باشد. این دارو پخش بسیار زیادی دارد چرا که در بافت های چربی و پر خون بدن تجمع پیدا می کند. این دارو پیوند بسیار خوبی با پروتئین دارد. این دارو متابولیسم خوبی در کبد دارد. دفع پروتکل آمیودارون عمدتاً کبدی و از طریق مجرای صفراوی است. از آنجا که این دارو دفع کلیوی ندارد بیماران کلیوی باید برای مصرف آن با پزشک مشورت نمایند.

مصرف پروتکل آمیودارون

پروتکل آمیودارون

پروتکل آمیودارون با تاثیر گذاری روی ضربان قلب ریتم آن را منظم می کند و از اختلالات ریتم جلوگیری می کند. در ایالات متحده آمیودارون به صورت خوراکی نیز مورد مصرف قرار می گیرد. اما بیشتر برای درمان آریتمی های بطنی جدی کارآیی دارد. البته این دارو برای درمان آریتمی های فوق بطنی چون فیبریلاسیون دهلیزی نیز بسیار موثر است. در واقع این دارو یکی از بهترین دارو های شناخته شده برای منظم کردن ریتم ضربان قلب می باشد. این دارو زمان اثر بخشی مشخصی ندارد و برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد. این دارو در بافت های چربی و پر خون تجمع پیدا می کند.

عوارض جانبی پروتکل آمیودارون

این دارو نیز همانند بسیاری از دارو های دیگر دارای عوارض جانبی می باشد. البته ممکن است این عوارض هیچ وقت برای شما رخ ندهند. اما بهتر است با آنها آشنا باشید از این رو در ادامه چند مورد از بیشترین عوارض پروتکل آمیودارون را برای شما آورده ایم : احساس طعم فلز مانند در دهان، ایجاد و افزایش حساسیت پوستی در مقابل نورآفتاب و قهوه ای شدن رنگ پوست بدن، اختلال در بینایی، پرکاری تیروئید، فیبروزآلوئولیت ریوی، تهوع، بی نظمی حرکات عضلانی، افزایش فشار داخل جمجمه، سردرد، کاهش پلاکت خون، افزایش زمان پروترومبین.

 مصرف پروتکل آمیودارون

به یاد داشته باشید در صورت داشتن بیماری های زیر قبل از شروع مصرف این دارو پزشک خود را در جریان بگذارید.

• دردهای مزمن کبدی و کلیوی
• بیماری های ریوی مانند آسم
• بیماری چشم
• بیماری غده تیروئید
• حساسیت به ید

و در آخر از همه، دارو های دیگری را که مصرف می کنید با پزشک در میان بگذارید.