بر اساس یافته های محققان در تاریخ 13 اکتبر سال 2016 در پیتزبورگ، هوش مصنوعی بیش از آنکه اثرات مضری بر زندگی بشر داشته باشد، به انسان ها در امور کاری آن ها کمک می کند. برای مثال پزشکان به کمک هوش مصنوعی می توانند به سپسیس بیماران پی ببرند، همچنین محققانی که در حیات وحش جانوران در معرض انقراض را جستجو می کنند از هوش مصنوعی کمک می گیرند.

استفاده از فناوری هوش مصنوعی و پیشرفت این فناوری همیشه با رضایت عمومی همراه نبوده است. استیون هاوکینگ، متخصص فیزیک نجومی نامدار جهان، در گذشته نیز در رابطه با هوش مصنوعی (AI) هشدارهایی داده بود. وی عقیده دارد که در صورت استفاده ی نادرست از هوش مصنوعی زندگی انسان به واسطه این فناوری نابود خواهد شد. می توانید در فیلم های امروزی به سلطه ی ربات های ساخته شده به واسطه ی هوش مصنوعی بر انسان پی ببرید. اتفاقی که ممکن است در جهان حقیقی نیز رخ دهد.

با وجود تمام موارد مذکور در نشستی که به سرپرستی محققان، نوآوران، کمپانی ها و دانش جویان پیشرو در این فناوری برگزار شد، مشخص شد برخی ابزارهای جدید ساخته شده با بهره گیری از این فناوری می توانند به حفظ زندگی بشر و تداوم آن کمک کنند.

در این قسمت به 5 مورد از فواید هوش مصنوعی در تکنولوژی امروزی می پردازیم:

• حفاظت از حیات وحش

تانیا برگر-ولف، پروفسور علوم کامپیوتری دانشگاه ایلی نوی واقع در شیکاگو در این کنفرانس که به میزبانی دانشگاه های پیتزبورگ و کارنگی ملون برگزار شد بیان داشت:

بسیاری از محققان در صدد پی بردن به اینکه چه تعداد از جانوران در حیات وحش وجود دارند و به چه صورت زندگی می کنند هستند، اما محققان توانایی لازم برای انجام این کار را ندارند و جی پی اس ها و رادارهای کافی برای این بررسی در جهان کافی نیست.

ولف و همکارانش وبسایتی را با نام وایلد بوک راه اندازی کرده اند که مجهز به هوش مصنوعی و الگوریتم های مختلف می باشد. این سیستم عکس هایی که بواسطه ی متخصصان و عموم مردم بارگذاری می شوند را مورد بررسی قرار می دهد و با استفاده از جی پی اس تشخیص می دهد که هر حیوانی مربوط به چه ناحیه ای می باشد، میزان تقریبی سن آن چقدر می باشد و جنسیت حیوان چیست.

در سال 2015 با استفاده از کمپین عکسی که در وایلد بوک صورت گرفت محققان پی بردند که شیرها تعداد بسیاری از بچه گورخرهای گروی که رو به انقراض هستند را در کنیا می درند و نابود می کنند.  این امر سبب شد تا مقامات مربوطه به سرعت برای جلوگیری از این رفتار شیرها اقداماتی را پایه ریزی کنند.

ولف در ادامه بیان داشت:

استفاده از عکس ها و شناسایی جانوران با کمک هوش مصنوعی این امکان را به ما می دهد که بتوانیم تعداد جانوران را بدست بیاوریم و از آمار و ارقام آن ها مطلع باشیم.

• تشخیص سپسیس (گند خونی)

سپسیس حالت پیچیده ای است که در صورت تشخیص سریع قابل درمان می باشد. اما اگر برای مدتی طولانی تشخیص داده نشود بیماران می توانند حالت هایی از جمله از بین رفتن اعضای بدن و حتی مرگ را تجربه کنند.

سوچی ساریا، دستیار پروفسور مدرسه مهندسی جان هاپکینز وایتینگ در این رابطه بیان داشت:

الگوریتم های هوش مصنوعی که داده های پزشکی را ثبت و بررسی می کنند این امکان را به پزشکان می دهند که بتوانند 24 ساعت سریع تر سپسیس موجود در بدن بیماران را تشخیص دهند.

ساریا در این رابطه داستانی حقیقی درباره یکی از بیماران ارائه داد که به این قرار بود:

زنی 52 ساله در پی عفونت زخم پای خود به بیمارستان مراجعه کرد. در طول حضور او در بیمارستان وی به سپسیس دچار شد – حالتی که در آن بدن با عفونتی شدید مقابله می کند که از طریق خون منتشر شده است.

این بیماری می تواند تغییراتی را در بدن ایجاد کند که گاهی این تغییرات منجر به از بین رفتن برخی از اعضای بدن و حتی مرگ می شوند.

این زن بیمار در پی ابتلا به سپسیس جان خود را باخت. اما اگر پزشکان از سیستم AI استفاده کرده بودند که TREWS  (سیستم هشدار دهنده ی سرعتی) نامیده می شود، می توانستند این مسئله را 12 ساعت زودتر تشخیص دهند و حتی شاید می توانستند زندگی این بیمار را نجات دهند.

TREWS همچنین می تواند برای کنترل بیماری ها دیگری همچون دیابت و فشار خون بالا مورد استفاده قرار گیرد. در این صورت تشخیص وضعیت بیماران سریعتر صورت می گیرد و پزشکان نیز به مراتب سریعتر برای نجات بیماران اقدام خواهند کرد.

• ردیابی و نجات افراد

قربانیان سیل و زلزله و سایر بلایای طبیعی می توانند در هر جایی در زیر آوار بمانند اما با کمک فناوری هوش مصنوعی می توان موقعیت این قربانیان را به سرعت شناسایی کرد و پیش از آنکه برای نجات آنان دیر شود آنان را پیدا کرد.

روبین مورفی، پروفسور علوم کامپیوتری و مهندسی دانشگاه A&M واقع در تگزاس در این رابطه بیان داشت:

بدون استفاده از فناوری امروزی هوش مصنوعی برای نجات قربانیان بلایای طبیعی باید با استفاده از رد پاهای به جا مانده از آنان اقدام کرد. این عمل علاوه بر اینکه دشوار می باشد به علت زمان بر بودن می تواند به مرگ قربانیان منتهی شود.  با استفاده از الگوریتم های برنامه های هوش انسانی و بررسی رد پاهای موجود، قربانیان در کمتر از 2 ساعت پیدا خواهند شد. همچنین با بهره گیری از این فناوری می توان مکان های مشکوک به وجود قربانیان را بررسی کرد.

همچنین AI می تواند با قرار دادن اطلاعات حاصل بر روی شبکه های اجتماعی همچون توییتر آموزش هایی در رابطه با افراد مفقود و بلایای طبیعی در اختیار مردم قرار دهد.

• امنیت سایبری

یافتن فعالیت های جاسوس رایانه ای امری معمول است که کاری دشوار می باشد.

مایکل واکر، مدیر برنامه ی نمایندگی پروژه ی تحقیقاتی حفاظت پیشرفته (DARPA) در این رابطه بیان داشت:

افرادی که قصد جاسوس های رایانه

ای را دارند می توانند ماه ها و حتی سال ها برای هک کردن کدهای مورد نیاز خود وقت صرف کنند به همین سبب محافظان این شبکه ها باید بتوانند در طول تنها چند دقیقه این حمله های رایانه ای را بررسی و خنثی کنند.

به نظر می رسد استفاده از هوش مصنوعی در این زمینه نیز کارآمد است. DARPA اولین چالش حفاظتی خود را در این زمینه در تاریخ 4 آگوست در لاس وگاس برگزار کرد. برنده ی این مسابقه برنامه ی حفاظتی MAYHEM بود که ساخته ی پیتزبورگ بود.

واکر در این رابطه توضیح داد:

تیم ژاندرا در این مسابقه موفق شد تا حمله به کدهای دوتایی کامپیوتری را تشخیص دهد و با استفاده از برنامه ای به نام جیما موفق به خنثی کردن این حملات شود.

این پروسه ی حفاظتی تنها 15 دقیقه به ظول انجامید. تمام این پروسه در زمانی شکل گرفت که هیچ بشری در طی این مدت قادر به کشف این رخنه در سیستم های رایانه ای نیست. گرچه این آزمایش بر روی یک شبکه ی کوچک صورت گرفت اما واکر امیدوار است که روزی استفاده از فناوری AI در جهان واقعی و شبکه های وسیع رایانه ای صورت بگیرد.

• بازیابی حس لامسه

در یک واقعه برجسته که به تازگی کشف شد محققان نشان دادند مردی که حس لامسه ی خود را از دست داده بود به کمک ربات هایی که به صورت ورقه هایی در سر و مغز این مرد قرار گرفت بار دیگر توانست حس لامسه ی خود را بدست آورد.

این مرد که ناتان کوپلند نام داشت در سال 2004 در یک تصادف رانندگی از گردن به پایین فلج شده بود به این معنا که قادر به حرکت دست و پای خود نبود و حس لامسه ی خود ر ا در قسمت پاها و بخش پایینی دستان خود از دست داده بود.

دکتر مایکل بونیگر، پروفسور دپارتمان پزشکی و توانبخشی دانشگاه پیترزبورگ بیان داشت که چگونه این ابداعات باعث شدند که کوپلند بار دیگر حس لامسه را در دستش تجربه کند.

پزشکان دو ورقه ی الکترونیکی کوچک را در مغز کوپلند جاسازی کردند – یکی از این ورقه ها در کورتکس حسی که مسئول حس لامسه می باشد و دیگری در کورتکس حرکتی که مسئول حرکت می باشد قرار گرفت. در طول این آزمایش کوپلند موفق شد تا با استفاده از افکار خود دست رباتیک را حرکت دهد. اما مسئله ی جالب تر آن بود که هنگامی که محققان دست رباتیک را لمس می کردند این مرد قادر بود تا این لمس را احساس کند.

می توان با استفاده از هوش مصنوعی سیستم هایی را طراحی کرد تا افراد مصدوم بتوانند حس لامسه و حرکتی خود را احیا کنند. به گفته ی بنیگر تمامی این اقدامات نیازمند بهره گیری از فناوری AI و دستگاه های مورد نیاز است.