تحقیقات جدید نشان داده اند که والدینی که احساسات حقیقی خود را در پشت چهره ای شاد و ساختگی از فرزندان خود پنهان می کنند پس ازمدتی در این رابطه با احساسات بد و مخربی مواجه خواهند شد.

در یکی ازتحقیقات محققان از والدین خواستند تا زمانی را که حس خوبی نداشته اند اما با چهره ای شاد و ساختگی با فرزندان خود روبه رو شده اند را به یاد بیاورند. در این تحقیق همه والدین معتقد بودند که این چهره شاد و ساختگی میزان صداقت و یکرنگی آنها با فرزندانشان را کاهش می دهد.

محققان در این رابطه اظهار داشتند:

” بر اساس تجربیاتی که والدین در این رابطه کسب کرده بودند باید گفت که پس از این حالات ساختگی، والدین به جای اینکه احساس بهتری پیدا کنند با احساس درد و رنج مواجه می شدند. چراکه آن ها برای مراقبت از فرزندانشان حجم زیادی از احساسات ناخوشایند را در درون خود و در پشت نقابی مصنوعی پنهان کرده بودند. “

در دو مطالعه مجزا طرز رفتار والدین به هنگام ناراحتی و سرکوب احساسات منفی و بروز احساسات مثبت و مصنوعی و تاثیر آن بر روی صداقت رفتاری، کیفیت روابط بین والدین و فرزندان و مسئولیت پذیری والدین در برابر نیاز های فرزندانشان مورد بررسی قرار گرفت.

آوتور بونی لی، سرپرست این مطالعات و روانشناس اجتماعی دانشگاه تورنتو در این باره اظهار داشت:

” با انجام این بررسی ها ما به نتایج مختلفی دست یافتیم و به تاثیر هر استراتژی پی بردیم.”

در مطالعه اول از 162 مورد از والدین در رابطه با تجربیات اخیر آن ها پیرامون موضوع حمایت و نگهداری از فرزندانشان سوال شد.

این والدین میانگین سنی حدود 35 سال داشتند و فرزندان آن ها در رده سنی 4 تا 12 سال قرار داشتند.

هر یک از والدین در رابطه با سه موقعیت اخیر که در چهار هفته پیش از مطالعه برای آنان پیش آمده بود توضیحاتی دادند. در این موقعیت ها والدین در برخورد با فرزندانشان احساسات منفی خود را پنهان کرده بودند و وانمود می کردند که خوشحال هستند.

محققان دریافتند که این عمل والدین تاثیر بسیار مخربی بر آنان دارد.

امیلی ایمپت، دستیار پروفسور بخش روانشناسی دانشگاه تورنتو می سی ساگا در این رابطه اظهار داشت:

 ” تحقیقات نشان داده اند که گرچه والدین پنهان کردن احساسات منفی و تظاهر به خوشحالی را راه حلی مناسب در رفتار با فرزندان خود می دانند اما این برخورد بهایی دارد و آن این است که وقتی والدین به طور مکرر این کار را انجام می دهند احساس بسیار بدی پیدا خواهند کرد.”

در مطالعه دوم 118 مورد از والدین به سوالاتی در رابطه با نگهداری از فرزندانشان در ده روز پیش از شروع این مطالعه پاسخ دادند.

در این موارد نیز والدین زمانی که با چالش های گوناگون درگیر بودند احساسات منفی را با احساسات مثبت ساختگی پنهان کرده بودند. گرچه در این مورد والدین سعی کرده بودند این حس خوب را به خود نیز تلقین کنند اما نتیجه نهایی حاصل از مطالعه دوم با نتیجه حاصل از مطالعه اول یکسان بود.

لی در این باره اظهار داشت:

” والدین در این مواقع با احساساتی از قبیل عدم صداقت و یکرنگی احاطه می شوند.گرچه والدین به خاطر حمایت از فرزندان خود چنین رفتاری را از خود بروز داده بودند اما تاثیری مخرب بر خود وارد کرده بودند.”

محققان سعی دارند تا در تحقیقات آینده خود تاثیر این رفتار بر فرزندان را مطالعه کنند. محققان در پی آن هستند تا راهکاری بیابند که این حس خوشحالی تصنعی والدین به احساسی حقیقی و قلبی تبدیل شود.

ایمپت در آخر اظهار داشت:

” در تحقیقات پیش رو در پی آن خواهیم بود که راه های مناسب تری برای رویارویی والدین با فرزندان بیابیم. راهکارهایی که احساسات مثبت را به والدین نیز تزریق کنند و حس اعتماد و صداقت را در آنان تقویت کنند.”

نتایج این تحقیقات در مارس 2016 در مجله هویت و روانشناسی اجتماعی با جزئیات کامل به چاپ رسید.