درمان ارتودنسی ثابت مبتنی بر باند موثر براکت ها به سطح مینا می باشد. دباند شدن براکتها حین درمان رخداد ناخوشایندی برای دکتر و بیمار محسوب شده و سبب افزایش زمان و هزینه درمان می گردد. استحکام باند باید به گونه ای باشد که در طی مراحل درمان، منجر به شکست باندینگ و تاخیر درمان نشود و در برابر نیروهای ناشی از جویدن و درمان های ارتودنسی و همچنین استفاده ناصحیح توسط بیمار مقاوم باشد. البته از طرف دیگر دباند آسان و بی خطر برای دندان نیز حائز اهمیت می باشد.
تاکنون مطالعات متعددی در زمینه عوامل تاثیر گذار بر استحکام باند صورت گرفته است که نشان دهنده اثر عوامل متعددی بر فرایند باندینگ می باشد. در حال حاضر تعدادی از این عوامل شناخته شده و تعدادی به طور کامل شناخته نشده است. به عنوان مثال در مقالات اشاره چندانی به تاثیر شکل آناتومی دندان و بیس براکت یافت نمی شود. با این حال در برخی مقالات چنین عنوان شده است که استحکام باند در دندانهای مختلف، متفاوت است و دندانهای قدامی و خلفی درصد شکست کلینیکی متفاوتی را نشان می دهند.

برای بررسی تاثیر عوامل مختلف بر مقاومت باند بایستی ابتدا این سیستم ها مدل سازی شوند، خواص مربوط به لایه های براکت- لایه چیب- مینا و عاج دندان مشخص شودو پس از اعمال شرایط مرزی مناسب تحلیل های لازم انجام گیرد.
در این قسمت لینک مربوط به پوستری را که تازگی بر روی ان کار کردم و در کنفرانس بین المللی مهندسی پزشکی( wcb conference) در کشور سنگاپور ارایه شده است را قرار می دهم. امیدوارم که مفید باشد.

پوستر را دانلود کنید

کپی برداری از مطلب فوق تنها با ذکر منبع (WWW.Daneshju.ir) و نام نویسنده (setarehbaran) مجاز میباشد .