تحقیقات اخیر نشان داده اند وجود لایه ی اندکی از چربی در اطراف پهلوها می تواند فوایدی داشته باشد و افراد لاغر لزوما افراد سالمی نیستند.
افراد لاغر اندامی که در پهلوهای خود دارای لایه ای از چربی هستند نسبت به سایر افراد کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت هستند.
طبق فرضیه ای که محققان اخیرا ارائه داده اند، شاید برخی از افراد چربی اطراف پهلو را عیب بشمارند اما این چربی ها می توانند خطر ابتلا به بیماری های متابولیک همچون بیماری های قلبی و دیابت را کاهش دهند.
تمرکز این مطالعه بر افراد لاغر اندامی بود که با وجود داشتن BMI مناسب، حداقل دو مورد از فاکتورهای ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت را داشتند. برای مثال برخی از آنان به فشار خون بالا یا مقاومت به انسولین (زمانی که بدن به انسولین پاسخ درستی نمی دهد) مبتلا بودند. محققان بیان داشتند حدود 20 درصد از افراد با وزن مناسب از لحاظ متابولیکی سلامت نیستند.
این افراد حتی از افراد چاق بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت و حتی مرگ زودرس قرار می گیرند. مطالعاتی که پیش از این بررسی صورت گرفته بود نشان داد، افرادی که تنها از لحاظ متابولیکی سالم نیستند نسبت به افرادی که وزن متناسبی دارند ( 18.5 تا 24.9 BMI) و از لحاظ متابولیکی سالم هستند، 300 درصد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های قلبی و مرگ زودرس هستند. در مقابل، افرادی که دارای اضافه وزن هستند و هیچکدام از فاکتورهای ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت را ندارند تنها 25 درصد نسبت به افرادی با اندام متناسب و سالم از لحاظ متابولیکی در معرض ابتلا به مرگ زودرس قرار دارند.
در این مطالعه جدید، محققان در آلمان اطلاعات مربوط به حدود 1000 نفر (شامل افرادی با وزن متعادل، وزن بالا و افراد بسیار چاق) که آزمایش هایی در زمینه تراکم چربی بدن انجام داده بودند را مورد بررسی قرار دادند. تمامی این شرکت کنندگان با توجه به وزن، سابقه خانوادگی و میزان گلوکز بالا در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت بودند.
محققان همچنین دریافتند نشانه ی افرادی که وزن متعادل داشتند برای عدم سلامت متابولیک، عدم وجود توده ای از چربی در بخش پایینی اندام آنها یعنی پهلوها بود. به بیان دیگر در میان افرادی که وزن متناسب داشتند وجود لایه ای از چربی در پهلوها سبب جلوگیری از مشکلات متابولیکی خواهد شد.
شاید علت این مسئله این باشد که اگر چربی در پهلوها انباشته شود در این قسمت ثابت می ماند اما اگر در این بخش انباشته نشود می تواند در دیگر نقاط بدن همچون اطراف قلب و کبد که خطرساز هستند انباشته شود.
نوربرت اشتفان، دستیار این مطالعه از دانشگاه پزشکی توبینگن واقع در آلمان، در این رابطه بیان داشت: چربی هایی که در پهلو و ران ها انباشته می شوند چربی های بی خطری هستند و از انباشتگی چربی در نقاط حساس بدن و ورود چربی به خون جلوگیری می کنند.
اگر فردی با وزن متناسب حداقل دو مورد از فاکتور های خطرساز متابولیک را داشته باشد، باید از لحاظ بیماری های متابولیکی همچون کبد چرب یا تصلب شریان (موقعیتی که در آن سرخرگ ها سخت و تنگ می شوند) مورد بررسی قرار بگیرند. در این صورت می توان درمان این بیماران را سریع تر شروع کرد.
علاوه بر این محققان بیان داشتند، داروهایی با نام تیازولیدین دیون ها می توانند برای افراد لاغر اندامی که از دیابت و بیماری های قلبی رنج می برند مفید باشد. این داروها سبب ذخیره شدن چربی ها در سلول های چربی می شوند و به افرادی که از نظر متابولیکی سالم نیستند کمک می کنند تا بتوانند چربی ها را در بخش تحتانی بدن خود همچون پهلوها انباشته کنند.
در پایان باید گفت تحقیقات آینده با هدف بررسی بهتر فاکتورهایی که در افراد چاق و لاغر باعث پدید آمدن مشکلات متابولیکی می شوند صورت خواهند گرفت. این موضوع می تواند سبب بوجود آمدن درمان های مناسب برای بیماری های متابولیکی شود.
