یکی از موارد قابل توجه در رقابت های المپیک شکل اندام و نوع خاص بدن ورزشکاران با توجه به رشته ی ورزشی آن ها است. نوع رشته ی ورزشی در شکل گیری اندام ورزشکاران بسیار موثر است و رقابت های المپیک این موضوع را به بهترین شکل در معرض نمایش می گذارد.

بسکتبالیست ها عموما قد بلند هستند و اندامی کشیده دارند در مقابل اغلب ژیمناست ها اندامی کوچک و ریز دارند. قسمت فوقانی اندام کشتی گیران با لایه های زخیم و بسیار عضله پوشیده شده است در حالی که شمشیر بازها در اندام تحتانی خود عضلات بیشتری دارند.

شناگرها و غواصان نسبت به ورزشکاران سایر رشته ها چربی بیشتری در بدن خود دارند و این در حالی است که تقریبا هیچ یک از دوندگان دو ماراتون چربی انباشته ای در بدن ندارند.

برخی از تفاوت ها میان ورزشکاران مانند تفاوت قد در بعضی مواقع به ژنتیک افراد باز می گردد اما سایر تفاوت ها حاصل تمرینات شدید و ویژه مربوط به هر رشته ی ورزشی است.

بنابر گفته ی مارک جنکینز مربی بدنساز کالیفرنیا، ” شکل بدن تابع عملکرد آن است.”

وی همچنین افزود:

یک ورزشکار حرفه ای باید بدن خود را به قدری قوی سازد تا بدن او بتواند به نیازهای رشته ی ورزشی او پاسخ مطلوب دهد. برای مثال بوکس بازها باید قدرت مشت زنی بالایی داشته باشند و در عین حال باید بتوانند تا انتهای کشمکش ها انرژی خود را نگه دارند. همچنین باید دانست که  هرچه میزان حجم ماهیچه در بدن فرد افزایش یابد بدن به اکسیژن بیشتری نیاز خواهد داشت.

همچنین شناگران نباید حجم زیادی از ماهیچه داشته باشند چراکه ماهیچه زیاد سبب سنگینی در آب می شود و سرعت فرد را کاهش می دهد.

جنکینز در ادامه بیان داشت:

این یک فعالیت هماهنگ سازی است، هرچه بدن شما ماهیچه ای تر باشد باید فعالیت های هوازی خود را کاهش دهید تا بتوانید اکسیژن بیشتری را در اختیار داشته باشید.

در برخی موارد تغییرات ظاهری بدن در پی عادت بدن به شرایطی ویژه است. برای مثال، شناگران نسبت به ورزشکاران سایر رشته ها چربی بیشتری در بدن دارند و بدن آن ها به اینکه ساعت ها در آب سرد باشد عادت کرده است و این چربی باعث می شود تا قدرت شناور بودن آن ها افزایش یابد.

در برخی از رشته های ورزشی ورزشکاران باید در پی تقویت اندام های آسیب پذیرتر باشند تا از مصدومیت آن ها جلوگیری شود.

برای مثال بسکتبالیست ها باید اندام پشتی خود را قوی سازند. از آنجایی که ورزشکاران این رشته عموما قدبلند هستند به سازماندهی بیشتری نیاز است. قسمت پایینی اندام پشتی این افراد باید بسیار تقویت شود چراکه این بازیکنان اکثر مواقع به حالت دولا و خمیده هستند.

همچنین قسمت پشتی بدن کشتی گیران و همچنین ماهیچه های قسمت فوقانی بدن آن ها باید قوی باشد تا بتوانند به راحتی حریف را در برگیرند و او را بر روی تشک میخکوب کنند. به علاوه کشتی گیران تمرین های خاصی را برای ایجاد ماهیچه های زخیم در اطراف گردن به کار می برند؛ این امر سبب می شود که نای از بسته شدن در امان باشد و احتمال خفگی و مصدومیت از ناحیه گردن و نای کاهش پیدا کند.

طبق گفته ی وبسایت بازی های المپیک، در رقابت های المپیک 2016، 42 رشته ی ورزشی و 306 دیدار وجود خواهد داشت و 10500 ورزشکار در این رقابت ها به میدان خواهند رفت.

گرچه شکل بدن این ورزشکاران با یکدیگر بسیار متفاوت است و از تنوع بالایی برخوردار است اما همگی هدفی مشترک دارند و آن افزایش قدرت و چالاکی در هر رشته ی ورزشی است.

جنکینز در پایان اظهار داشت:

تمرین های موجود در هر رشته ی ورزشی به صورت تخصصی برای همان رشته طراحی شده است تا ورزشکاران بتوانند در بهترین فرم خود قرار گیرند و احتمال مصدومیت آن ها به حداقل برسد.