تحقیقات اخیر نشان داده اند به هنگام خواب دیدن افراد تصویری ابتدایی تر از بدن خود نسبت به حالت بیداری دارند.

طبق یافته هایی که در روز 6 اکتبر سال 2016 در مجله هوشیاری و ادراک منتشر شد، افرادی که به هنگام خواب و در رویا خود را می بینند بدنی متفاوت با بیداری دارند.

طبق گفته ی جودیث کاپل-گاسل، یافته های جدید می توانند علت اینکه افراد معلول در رویاهای خود به هنگام خواب می توانند کارهایی خارج از تصور از قبیل پرواز و یا تنفس در زیر آب را انجام دهند توجیه کند.

در این مطالعه محققان تلاش کردند تا با گذاشتن علامت قرمز رنگی بر روی دست تعدادی از شرکت کنندگان در آزمایش تغییری در رویاهای آنان بوجود بیاورند. محققان معتقد بودند اگر افراد پیش از به خواب رفتن بر روی این علامت قرمز تمرکز کنند احتمالا در رویاهای خود تصاویری مربوط به دست خود و یا رنگ قرمز خواهند دید؛ اما این اتفاق نیفتاد.

در واقع شرکت کنندگانی که علامت قرمز بر روی دست خود داشتنند نسبت به افرادی که فاقد این علامت بودند در رویاهای خود تغییری که مربوط به علامت قرمز رنگ باشد مشاهده نکردند.

کاپل-گاسل در این رابطه اظهار داشت:

گرچه ما در رویاهای خود می دویم، شنا میکنیم و یا می نشینیم و می دانیم که در قالب یک جسم در رویا این کارها را انجام می دهیم اما به ندرت بدن خود را در خواب حس می کنیم.

در یکی از مطالعاتی که در سال 2011 به تلاش کاپل-گاسل و همکارانش صورت گرفت، از شرکت کنندگان درخواست شد تا داستان هایی را در مورد رویاهایی که می بینند بنویسند و پس از آن از تعداد دیگری از شرکت کنندگان درخواست شد تا این نوشته ها را بخوانند و تشخیص دهند که کدام یک از نوشته ها مربوط به افراد فلج و یا ناشنوا و لال می باشد.

پس از اینکه شرکت کنندگان این نوشته ها را مطالعه کردند قادر به تشخیص افراد فلج و معلول نبودند و این نشان می داد که افراد معلول نیز در رویاهای خود بدنی متفاوت با بدن حقیقی خود دارند و افراد در رویاهای خود با بدنی سالم ظاهر می شوند.

کاپل-گاسل در این رابطه بیان داشت:

هم اکنون ما در پی آن هستیم که بدانیم تحت چه شرایطی می توانیم با شرایطی که در حالت بیداری در آن هستیم در رویاهایمان ظاهر شویم و اینکه آیا رفتارهای ما در حالت بیداری شرایط ما را به هنگام رویا تغییر می دهند؟

در این مطالعه جدید، 10 نفر ( 7 زن و 3 مرد) مورد بررسی قرار گرفتند و از آن ها درخواست شد تا به مدت سه ماه رویاهای خود را ثبت کنند.

در مرحله اول، از این 10 نفر درخواست شد که هرروز صبح هر چیزی را که در رابطه با رویای شب گذشته خود به یاد می آورند یادداشت کنند. پس از اینکه این کار را در مورد ده مورد از رویاهای خود انجام دادند، از شرکت کنندگان درخواست شد تا هر شب پیش از اینکه به خواب بروند برای دو دقیقه با دقت به دست راست خود خیره شوند و ده مورد از رویاهای خود را با این شرایط جدید ثبت کنند. در سومین مرحله از این آزمایش محققان علامت قرمز رنگی را بر روی دست شرکت کنندگان قرار دادند و از شرکت کنندگان خواستند تا پیش از خواب به این علامت دقت کنند و همانند دو مرحله ی قبل رویاهای خود را ثبت کنند. در طول این مطالعه سوال های گوناگونی در رابطه با رویاهای این افراد از آن ها پرسیده شد.

پس از طی این سه مرحله، محققان نتایج بدست آمده را مطالعه کردند. آنان بررسی کردند که آیا تمرکز کردن بر روی دست راست و یا تمرکز بر روی علامت قرمز رنگ موجود بر روی دست تاثیری بر رویاهای افراد داشته است یا خیر. محققان دریافتند که این موارد هیچگونه تاثیری بر رویاهای افراد نداشته است.

کاپل-گاسل در این مورد بیان داشت:

تحقیقات ما نشان دادند که شرایط جسمانی افراد در رویا به راحتی تحت تاثیر موقعیت افراد در حالت بیداری قرار نمی گیرند.

همچنین افراد در رویاهای خود از جسم برخوردار هستند اما این جسم با جسم مادی آنان در حالت بیداری متفاوت است. این بدن یک بدن ابتدایی است تا تنها رویا بتواند در قالب آن شکل گیرد.

همچنین جسم افراد در رویاها الگوهای محدود و خاصی دارد و این الگوها برای افراد سالم و معلول یکسان می باشد.

رویا دیدن یک حالت خاص است چراکه افراد تنها در برخی قسمت های آن احساس هوشیاری می کنند. به هنگام رویا افراد می توانند احساسات مختلفی را تجربه کنند و به آن ها پاسخ دهند اما سطح هوشیاری آنان محدود است و کنترل بسیار محدودی بر عملکرد خود به هنگام رویا دیدن دارند.