آیا نقطه جوش آب و نمک بالا تر از نقطه جوش آب است؟

بنابر اعتقاد زنان خانه دار قدیمی، اضافه کردن مقداری نمک به ظرف آبی که بر روی اجاق قرار دارد سبب می شود تا آب سریع تر به جوش بیاید.

محققان معتقدند که این نظریه صحیح می باشد اما تفاوت های ناچیزی در رابطه با این نظریه و اتفاقی که در حقیقت رخ می دهد وجود دارد.

لزلی – آن گیدینگز، کمک پروفسور شیمی و بیوشیمی کالج میدلبری واقع در ورمونت در این رابطه بیان داشت:

اگر شما یک قاشق غذاخوری نمک ( کمتر از 3 گرم) را به یک لیتر آب ( 34 اونس مایعات) اضافه کنید در واقع تغییر چشمگیری نسبت به زمانی که نمک اضافه نشود رخ نمی دهد. در واقع اگر تغییری هم در زمان به جوش آمدن آب وجود داشته باشد تنها چند ثانیه خواهد بود.

برای اینکه آب به جوش بیاید انرژی اندکی لازم است. در واقع شما برای اینکه دمای یک گرم ( 0.03 اونس) آب را یک درجه سلسیوس ( 1.8 درجه فارنهایت) افزایش دهید تنها به 1 کالری انرژی نیازمند هستید

وی در ادامه بیان داشت:

برای اینکه آب به جوش بیاید باید فشار بخار سطح آن با فشار اتمسفر برابر باشد. به همین سبب است که آب در اورست در دمای پایین تری نسبت به سطح دریا به جوش می آید. چرا که در کوهستان و در فاصله 29000 فیت ( 8800 متر) به علت ارتفاع بیشتر اتمسفر کمتر و در نتیجه فشار کمتر می باشد.

اکنون بیایید دیگ آبی را که بر روی اجاق در سطح دریا در حال جوشیدن است در نظر بگیریم. هنگامی که نمک به این ظرف اضافه می شود کار را برای آنکه مولکول های آب بتوانند از سطح ظرف خارج شوند و به گاز تبدیل شوند دشوارتر می کند. در این مورد نمک سبب می شود که نقطه جوش آب افزایش پیدا کند.

ظرفیت گرمایی – میزان گرمای مورد نیاز برای افزایش دمای ماده مورد نظر به اندازه یک درجه سلسیوس- برای آب و نمک کمتر از آب خالص می باشد. این بدین معناست که آب و نمک به اندازه آب خالص در مقابل تبخیر شدن مقاومت نمی کند و یا به بیان دیگر گرمای کمتری برای افزایش دمای 1 درجه ای آب و نمک نسبت به همان میزان آب خالص به میزان یک درجه، مورد نیاز می باشد.

دمای آب و نمک سریع تر از آب خالص افزایش پیدا می کند، اما همچنان نقطه جوش و حجم آب و نمک نسبت به آب خالص بیشتر می باشد و این بدین معناست که آب و نمک سریع تر به جوش نمی آید.

اما اگر شما به هنگام مقایسه میزان یکسانی برای دو ظرف آب و نمک در نظر نگیرید قضیه به شکل دیگری است. اکنون دو ظرف آب را تصور کنید ظرف A و ظرف B. ظرف A حاوی 100 گرم (0.7 اونس) آب می باشد در حالیکه ظرف B حاوی 80 گرم (2.8 اونس) آب و 20 گرم (0.7 اونس) نمک می باشد.

بنابر مقاله ی مایک دامان، مدیر مرکز تحقیقاتی بخش معدنی جنوب غربی سن آنتونیو واقع در تگزاس:

100 گرم آب موجود در ظرف A ظرفیت گرمایی بالاتری دارد بدین معنا که برای اینکه این آب به جوش بیاید به میزان قابل توجهی انرژی نیاز است. در مقابل، نمک موجود در ظرف B هم اکنون در آب حل شده است و نمک حل شده نسبت به آب خالص ظرفیت گرمایی کمتری دارد.

علاوه بر این ظرف B تنها حاوی 80 گرم آب می باشد و این بدان معناست که این ظرف آب کمتری برای به جوش آمدن نسبت به ظرف A دارد.

دامان در تفسیری آنلاین در این رابطه نوشت:

25 درصد آب و نمک تقریبا 25 درصد سریع تر از آب خالص گرم می شود و سرعت گرم شدن آن بسیار بیشتر از آب خالص است.

بنابراین آب موجود در ظرف B زودتر از ظرف A به جوش می آید و این به این علت است که ظرف B حاوی آب کمتر و نمک بیشتری است.

گیدینگز بیان داشت:

اما محلول آب و نمک حاوی 20 درصد نمک، بسیار شور است. آب دریا تنها حاوی 3.5 درصد نمک است و بیشتر مردم از آب شوری که دارای 20 درصد نمک است برای پخت و پز استفاده نمی کنند.

شما برای آنکه بتوانید زمان به جوش آمدن آب را به میزان قابل توجهی کاهش دهید باید میزان بسیار زیادی نمک به آن اضافه کنید.