تحقیقات اخیر نشان داده اند که مصرف پروتئین های گیاهی نسبت به پروتئین های حیوانی میزان انرژی بیشتری را در بدن انسان بوجود می آورند. همچنین مصرف پروتئین های گیاهی سبب خواهد شد تا افراد در وعده های غذایی بعدی خود میزان غذای کمتری را مصرف کنند.

در یکی از این بررسی ها 43 مرد جوان در دانمارک مورد آزمایش قرار قرار گرفتند. این افراد در سه دسته ی مجزا قرار گرفتند و هر یک از این گروه ها در طول دو هفته نوع خاصی از مواد را در وعده ی صبحانه خود مصرف کردند. این وعده ها از نظر پروتئنی با یکدیگر تفاوت داشتند. نوع اول این صبحانه ها شامل نان شیرینی گوشتی مملو از پروتئین و پوره سیب زمینی، نوع دوم شامل نان شیرینی دارای بنشن (گیاهان دو لپه ای مانند نخود و لوبیا) و مملو از پروتئین همراه با پوره ی نخود و گروه سوم شامل نان شیرینی بنشن دار کم پروتئین به همراه پوره ی نخود و سیب زمینی بود.

محققان دریافتند افرادی که احساس سیری بیشتر و گرسنگی کمتری داشتند مربوط به گروهی بودند که از صبحانه ی نوع دوم یعنی نان شیرینی بنشن دار مملو از پروتئین استاده کرده بودند.

بنا بر گفته ی آنه رابن، نویسنده ی ارشد این مطالعه و پروفسور تحقیقات مربوط به اضافه وزن در دانشگاه کپنهاگن، افرادی که از صبحانه گیاهی حاوی پروتئین بیشتر استفاده کرده بودند از لحاظ احساس سیری احساسی مشابه با افرادی که از صبحانه گیاهی کم پروتئین استفاده کرده بودند داشتند.

علاوه بر این محققان دریافتند افرادی که از صبحانه ی گروه دوم استفاده کرده بودند نسبت به مصرف کنندگان دو گروه دیگر در وعده ی نهار خود چیزی حدود 12 تا 13 درصد کالری کمتری مصرف کردند. این افراد حدود 95 تا 105 کالری کمتر نسبت به افرادی که در گروه صبحانه ی حاوی پروتئین گیاهی اندک و صبحانه ی حاوی پروتئین حیوانی فراوان بودند در وعده ی نهار خود مصرف کردند.

نان شیرینی استفاده شده در تمامی گروه ها یکی بود با این تفاوت که در گروه اول این نان با گوشت گوساله، گوشت خوک و سیب زمینی همراه بود. در گروه دوم این نان با باقلا و نخود و در گروه سوم نیز با باقلا، نخود و سیب زمینی همراه بود. تمامی این صبحانه ها حاوی ادویه های متنوع، روغن تخم منداب و کره بود.

در دو صبحانه ی نوع اول یعنی صبحانه مملو از پروتئین حیوانی و صبحانه مملو از پروتئین گیاهی 19 درصد از کالری مصرفی افراد حاصل پروتئین موجود در این وعده ها بود، این درحالی بود که 53 درصد از کالری مصرفی افراد حاصل کربوهیدرات موجود در این وعده های غذایی بود. مسئله ای که این دو نوع صبحانه ی مملو از پروتئین را از یکدیگر متمایز می کرد میزان فیبر موجود در هر یک از آنان بود. صبحانه ی حاوی پروتئین حیوانی در هر صد گرم تنها دارای 6 گرم فیبر بود ولی صبحانه ی حاوی پروتئین گیاهی در هر صد گرم دارای 25 گرم فیبر بود.

از سوی دیگر در صبحانه ی حاوی پروتئین اندک گیاهی، 9 درصد از کالری مصرفی حاصل از پروتئین ها بود و 62 درصد از کالری مصرفی از کربوهیدرات ها حاصل شده بود. این صبحانه دارای 10 گرم فیبر در هر 100 گرم بود.

طبق نتایجی که در تاریخ 19 اکتبر سال 2016 در مجله غذا و تغذیه منتشر شد، هرچه میزان فیبر موجود در این صبحانه ها افزایش می یافت میزان احساس سیری نیز در افراد مصرف کننده ی این صبحانه ها نسبت به مصرف کنندگان گروه های دیگر افزایش می یافت.

رابن در این رابطه اظهار داشت:

پروتئین ها و فیبرها با مکانیسم متفاوتی در بدن عمل می کنند. بدن فیبرها را تجزیه نمی کند، بنابراین فیبرها تا زمانی که از بدن دفع شوند در روده ها باقی می مانند. اما پروتئین ها هضم می شوند و جذب بدن می شوند و این اجزا مورد استفاده ی بافت های مختلف بدن همچون مغز قرار می گیرند.

شایان ذکر است که محققان بیان داشته اند که همیشه استفاده از پروتئین های گیاهی احساس سیری بیشتری را نسبت به مصرف پروتئین های حیوانی در افراد در بر ندارد، بلکه باید میزان پروتئین و فیبر موجود در مواد مصرفی نیز مورد بررسی قرار گیرند.

همچنین محققان بیان داشته اند که طعم غذا نیز در ایجاد حس سیری در افراد نقش دارد. در این مطالعه صبحانه ی حاوی پروتئین گیاهی بسیار نسبت به صبحانه های دو گروه دیگر طعم خوش کمتری داشت و شاید همین موضوع نیز در ایجاد حس سیری در افراد نقش داشته است چراکه همانطور که می دانید افرا از غذاه ی خوش طعم دیرتر سیر خواهند شد.

طبق گفته ی محققان این مطالعه اولین بررسی موجود بر روی مقایسه ی مستقیم تاثیر پروتئین حیوانی و گیاهی بر افراد بوده است. در گذشته مطالعاتی مشابه با این مطالعه در رابطه با مقایسه ی پروتئین های حاصل از سبوس ها و مواد لبنی بر روی افراد صورت گرفت.

محققان در تلاش هستند تا یافته های بیشتری را در زمینه های مشابه جمع آوری کنند. طبق گفته ی رابن، استفاده از پروتئین های گیاهی در رژیم غذایی افراد تا میزان زیادی تحت تاثیر ویژگی های بوم شناسی محل زندگی افراد می باشد.